Μια εικόνα από τον ποδηλατόδρομο της Ηγουμενίτσας έρχεται να υπενθυμίσει —με τον πιο εύγλωττο τρόπο— πόσο εύκολα κάποιοι ξεχνούν τι σημαίνει σεβασμός στον δημόσιο χώρο και στις υποδομές που έχουν φτιαχτεί για ήπια κυκλοφορία και αναψυχή.
Στη φωτογραφία που τραβήχτηκε στον παραλιακό ποδηλατόδρομο, φαίνεται ένα μαύρο όχημα παρκαρισμένο μέσα στον διάδρομο, δίπλα σε κιόσκι όπου πολίτες απολαμβάνουν τη θέα και τη σκιά, πιθανότατα οι ίδιοι που έχουν και το όχημα. Το αυτοκίνητο δεν καταλαμβάνει απλώς παράνομα τον χώρο, αλλά ακυρώνει πλήρως τον σκοπό για τον οποίο φτιάχτηκε: την ελεύθερη και ασφαλή μετακίνηση ποδηλατών και πεζών.
Δεν είναι όμως μόνο τα αυτοκίνητα. Πολλές φορές παρατηρείται και η παράνομη διέλευση δικύκλων, που μπαίνουν με ευκολία στον ποδηλατόδρομο, μετατρέποντας έναν χώρο ήπιας κυκλοφορίας σε πεδίο επικίνδυνης συνύπαρξης με μηχανοκίνητα.
Η απουσία ελέγχου δημιουργεί μια σιωπηρή «κανονικότητα» του τύπου «έλα μωρέ, για λίγο το άφησα». Ποδηλάτες, περιπατητές και οικογένειες με παιδιά βρίσκονται ξαφνικά αντιμέτωποι με οχήματα εκεί όπου δεν θα έπρεπε να υπάρχει ούτε ρόδα.
Ο ποδηλατόδρομος της Ηγουμενίτσας αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα σημεία της πόλης, ιδανικό για χαλάρωση, βόλτα, άσκηση και επαφή με τη θάλασσα. Η μετατροπή του όμως σε πρόχειρο πάρκινγκ και πέρασμα για μηχανάκια, ειδικά μέσα στο καλοκαίρι, είναι ένα φαινόμενο που δεν μπορεί να μένει αναπάντητο.
Ο δημόσιος χώρος ανήκει σε όλους. Και δεν είναι ούτε για «βολικές» στάσεις, ούτε για προσωπική εξυπηρέτηση.
Ο σεβασμός δεν είναι τυπικότητα. Είναι υποχρέωση και ξεκινά πάντα από τα αυτονόητα.
