Σημείο καθημερινής συνάντησης για παιδιά, εφήβους και γονείς, τα ανοιχτά γηπεδάκια της Ηγουμενίτσας παραμένουν ένας από τους πιο προσιτούς χώρους άθλησης και ψυχαγωγίας στην πόλη. Η εικόνα τους όμως δεν ανταποκρίνεται πλέον στον ρόλο που καλούνται να υπηρετήσουν. Ο αγωνιστικός τάπητας είναι φθαρμένος σε μεγάλα τμήματα, με μπαλώματα και ανομοιομορφίες που δυσκολεύουν το παιχνίδι και επιβαρύνουν τους χρήστες. Οι διαγραμμίσεις έχουν ξεθωριάσει, κάνοντας τις γραμμές να χάνονται από μακριά, ενώ στις κερκίδες το χρώμα έχει αλλοιωθεί και η επιφάνεια δείχνει αποσαθρωμένη. Περιμετρικά, σπασμένα πλακίδια προδίδουν χρόνια χωρίς συστηματική φροντίδα, την ώρα που τμήματα της περίφραξης εμφανίζουν φθορά και χρειάζονται ευθυγράμμιση ή αντικατάσταση. Η βλάστηση εισχωρεί από τα πλάγια, σαν να ανακτά έδαφος που εγκαταλείφθηκε.
Για την τοπική κοινωνία, αυτά τα γηπεδάκια δεν είναι απλώς μια αθλητική υποδομή. Είναι ο χώρος όπου η γειτονιά συναντιέται, όπου οι μικροί δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους και οι μεγαλύτεροι βρίσκουν διέξοδο από την καθημερινότητα. Η κατάσταση των επιφανειών και του περιβάλλοντος χώρου επηρεάζει άμεσα το αν οι κάτοικοι θα νιώσουν ότι αξίζει να μείνουν, να παίξουν, να επιστρέψουν. Όταν η φθορά κυριαρχεί, το μήνυμα που στέλνεται είναι ότι ο δημόσιος χώρος δεν είναι προτεραιότητα. Κι όμως, εδώ μιλάμε για μια επένδυση χαμηλού κόστους με υψηλή απόδοση στην υγεία, τη συνοχή και την εικόνα της πόλης.
Οι παρεμβάσεις που απαιτούνται είναι σαφείς. Χρειάζεται προσεκτική αποξήλωση των φθαρμένων στρώσεων και σωστή προετοιμασία του υποστρώματος, ώστε να τοποθετηθεί νέα αντιολισθητική επιφάνεια με καθαρές, ευδιάκριτες γραμμές. Οι κερκίδες πρέπει να βαφτούν και να στεγανοποιηθούν, τα πλακίδια να αντικατασταθούν εκεί όπου έχουν σπάσει ή «παίξει», και ο περιβάλλων χώρος να καθαριστεί και να αποψιλωθεί. Η περίφραξη οφείλει να ευθυγραμμιστεί και να ενισχυθεί όπου χρειάζεται, ώστε να είναι λειτουργική και ασφαλής. Παράλληλα, ο εξοπλισμός πρέπει να ανανεωθεί: μπασκέτες και στεφάνια σε καλή κατάσταση, νέα δίχτυα, σαφής σήμανση των κανόνων χρήσης, καθώς και βασικές υποδομές που κάνουν τη διαφορά στην καθημερινότητα, όπως βρύση πόσιμου νερού, επαρκείς κάδοι και σημεία σκίασης με στέγαστρα ή στοχευμένες φυτεύσεις. Η προσβασιμότητα δεν μπορεί να μείνει εκτός πλάνου: ράμπες και χειρολισθήρες για να είναι ο χώρος πραγματικά ανοιχτός σε όλους.
Πίσω από τα τεχνικά, υπάρχει και το κοινωνικό σκέλος. Η φροντίδα των γηπέδων είναι ένδειξη σεβασμού προς τα παιδιά και τη νεολαία της πόλης, αλλά και προς τις οικογένειες που αναζητούν έναν ασφαλή, καθαρό χώρο για παιχνίδι και άσκηση. Δεν αρκεί μια αποσπασματική ανακαίνιση· χρειάζεται πρόγραμμα. Τακτικός ετήσιος έλεγχος, μικροεπισκευές πριν γίνουν βλάβες, συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα βαφών και καθαρισμών, διαφάνεια για το τι γίνεται και πότε. Με αυτόν τον τρόπο, ο χώρος παραμένει ζωντανός και λειτουργικός, χωρίς να απαιτούνται κάθε τόσο μεγάλες δαπάνες.
Η Ηγουμενίτσα έχει όλες τις προϋποθέσεις να μετατρέψει τα γηπεδάκια σε υπόδειγμα δημοτικού χώρου άθλησης: εύκολη πρόσβαση, φυσικό περιβάλλον που τα αγκαλιάζει, έντονη καθημερινή κίνηση. Το επόμενο βήμα είναι να μπει σε εφαρμογή ένα άμεσο πλάνο συντήρησης και αναβάθμισης, με συγκεκριμένες εργασίες, χρονοδιάγραμμα και ευθύνη παρακολούθησης. Όταν αυτό συμβεί, ο χώρος θα ξανακερδίσει τον ρόλο του: σημείο συνάντησης, άσκησης και ζωής για όλους.
